فرمول شیمیایی استیل

برخی از گریدهای ورق استیل آستنیتی کدامند؟

ورق استیل 201: ترکیب ورق استیل 201 شامل کربن، منگنز، فسفر، گوگرد، سیلیکون، نیکل، نیتروژن و 16 تا 18 درصد کروم است. احتمالاً آن را در صنعت خدمات غذایی برای مواردی مانند تجهیزات پخت و پز و لوازم تجاری و همچنین صنایع معماری و خودرو مشاهده خواهید کرد. بسیاری از تولیدکنندگان در جهان، ورق استیل 201، ورق ورق استیل LN201، ورق استیل 201 و ورق استیل  LN201 را عرضه می کند.

ورق استیل 301: ترکیب ورق استیل آستنیتی 301 مشابه 201 است که شامل کربن، منگنز، فسفر، گوگرد، سیلیکون، نیکل، نیتروژن و 16 تا 18 درصد کروم می باشد. با این حال، سطح منگنز آن بسیار کمتر و تقریباً دو برابر مقدار نیکل آن نسبت به 201 است. به احتمال زیاد 301 را در اجزای مورد نیاز در صنعت هوافضا خواهید دید.

برخی از گریدهای ورق استیل فریتی کدامند؟

ورق استیل 409: این ورق استیل فریتی عمومی دارای محتوای کروم بسیار کمتری نسبت به 201 یا 301 در کمتر از 12 درصد است. تفاوت اصلی آن در اضافه کردن تیتانیوم است. تیتانیوم فولاد را تثبیت می کند و به محافظت عالی در برابر خوردگی در دماهای بالا کمک می کند. یکی از کاربردهای رایج برای سیستم های اگزوز در هر دو صنعت خودرو و کشاورزی است. ورق فولادی ضد زنگ 409، ورق فولادی ضد زنگ 409 و لوله فولادی ضد زنگ 409 در جهان عرضه می شود.

ورق استیل 441: دو تفاوت اصلی در ترکیب شیمیایی بین ورق استیل 409 و 441، افزودن نیوبیم و محتوای کروم بسیار زیاد بین 17.5 تا 19.5 درصد است. به طور کل، این تفاوت ها منجر به یک ورق استیل با عملکرد بالا در برابر اکسیداسیون و مقاومت در برابر خوردگی در دماهای بالاتر می شود. 

چگونه می دانید کدام ترکیب ورق استیل برای پروژه شما بهترین است؟

اکنون که ما آموختیم که هر دو خانواده متفاوت از ورق استیل وجود دارد که با ترکیبی از ریزساختار و نسبت عناصر آلیاژی تعیین می‌شود و دارای واریانس‌های شیمیایی جزئی تا عمده هستند، چگونه می‌دانید که کدام ترکیب ورق استیل برای پروژه شما مناسب است؟

نگران نباشید، هیچ کس از شما انتظار ندارد که یک متخصص متالورژی یا علاقه مند به جدول تناوبی شوید. حقیقت این است که هیچ پاسخ کامل و یکسانی برای این سوال وجود ندارد. اما، چند نکته مفید وجود دارد که باید به عنوان راهنما در نظر داشته باشید. شاید نکته اصلی این باشد که در نظر بگیرید چگونه اثرات اولیه عناصر آلیاژی اصلی موجود در ترکیب ورق استیل با نیازهای پروژه شما مطابقت دارد.

عناصر موجود در ورق استیل:

کروم (Cr): کروم مهمترین سهم عنصری در ورق استیل است. به یاد داشته باشید که برای اینکه یک ورق استیل طبقه بندی شود باید حداقل 10.5 تا 11 درصد کروم داشته باشد. هنگامی که به ترکیب شیمیایی انواع ورق استیل نگاه می کنید، گریدهایی که محتوای کروم بالاتری دارند محافظت بهتری در برابر خوردگی نشان می دهند. بنابراین، سطوح بالاتر کروم را برای محیط های بسیار خورنده، به ویژه در دماهای بالا، در اولویت قرار دهید.

نیکل (Ni): نیکل مقاومت در برابر خوردگی و استحکام را بهبود می بخشد و شکل پذیری را افزایش می دهد. از بین این سه اثر، با افزایش درصد نیکل موجود در ورق استیل، شکل پذیری به طور چشمگیری افزایش می یابد. ورق استیل 304 یکی از فولاد های ضد زنگی است که عنصر نیکل باعثبه وجود آمدن ساختار آستنیتی و غیر مغناطیسی شدن این ورق استیل دارد.

مولیبدن (Mo): مولیبدن مقاومت در برابر خوردگی اتمسفر را افزایش می دهد. به عنوان مثال، ورق استیل 316 یکی از محبوب ترین گریدها است و در محیط های شدید دما که باعث زنگ زدگی، حفره شدن یا کرنش می شوند، برتری دارد.

کربن (C): به طور کلی، ورق های استیل دارای محتوای کربن بسیار کمتری نسبت به سایر محصولات فولادی هستند که معمولاً کمتر از 2٪ است. با افزایش کربن، مقاومت در برابر خوردگی کاهش می یابد، در حالی که سختی و استحکام ممکن است افزایش یابد.

نیتروژن (N): حفره زمانی بر روی ورق استیل رخ می دهد که فلز در معرض یک محیط خورنده بسیار موضعی قرار گیرد. حفره دار شدن بر روی فلز سوراخ هایی ایجاد می کند که می توانند به شکاف تبدیل شوند. بیشتر پروژه‌ها به محافظت در برابر حفره‌ها نیاز دارند، و اینجاست که نیتروژن می‌تواند کمک کند. حفره، مقاومت در برابر شکاف و خوردگی بین دانه ای را تا حد زیادی بهبود می بخشد.

منگنز (Mn): منگنز اثر تثبیت کنندگی دارد، به ویژه زمانی که نیتروژن در ترکیب ورق استیل وجود داشته باشد. اثرات دیگر عبارتند از افزایش استحکام کششی و سختی پذیری.

سیلیکون (Si): سیلیکون یک تثبیت کننده فریت است که اکسید زدایی می کند. اکسیداسیون به مقاومت در برابر خوردگی کمک می کند.

تیتانیوم (Ti): تیتانیوم همچنین تثبیت را بهبود می بخشد. دو اثر کلیدی که تیتانیوم در ورق استیل خواهد داشت، به حداقل رساندن خوردگی بین دانه ای و افزایش جوش پذیری است.

گردآورنده: سید رحیم کیاحسینی